HAYAT MEMAT MESELESİ:))

      Aslında uğursuzluk getirebilir diye korkmuyor değilim.Ama paylaşmak istiyorum.Gösteremesem de bazı heyecanlarımı,düşüncelere dalınca keyif alıyorum kendi kendime."Ne anlattım ki şimdi ben?" tedbirli olmanın cümleye düşümü.
     Asıl konu: Senaryo 1
   Bir gün uyanıyorum.Kış.Hava soğuk,sabah erken.İstanbul'un arsız martıları sanki başka kuşlarmış gibi yine evimizin sıkışkan, kiremit üzeri, ufuk çizgili ve az deniz manzaramızın üzerinde yerlerini almışlar.Heyecan büyük, panik her an sarıverecekmiş gibi günümüzü.Ellerimi yıkıyorum ve yüzümü,traş oluyorum,kahvaltı öncesi küçük bir atıştırma.Dışarıda yerim çünkü birşeyler.Öpüyorum onu.O, evet o.Bugünlerde çok değişti o,bir haller oldu ona,duygusallaştı daha da.Nasıl duygusal olmasın,nasıl değişmesin?Seviyorum onu olduğum yerde gözlerimle yine.Sanırım diyor, tamam.Ne,Nasıl tamam,şimdi mi? diyorum.Evet diyor.Heyecanlanıyorum.Nasıl heyecanlanmam,nasıl bekledik seni bir bilsen,nasıl özledik, hiç görmemişcesine.Uzun sürdü epey gelebilmen ama korkma herşey hazır ve senin için.Huzur,sağlık,mutluluk  evimizde olacak döndüğümüzde.Zaten hep vardı ama çoğalacak seninle.Seni seviyoruz ,hoş geldin oğlum...

          SÜREBİLİR!!!